Міхаіл Міхайлавіч ПрозараўMmlGguরmox B মeকodam(123Ii8 UH

Міхаіл Міхайлавіч Прозараў
Михаил Михайлович Прозоров.jpg
Дата нараджэння: 30 кастрычніка 1860(1860-10-30)
Месца нараджэння:
  • Вюрцбург, Германія
Дата смерці: 1914
Месца смерці:
  • Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Альма-матар:
  • Інстытут грамадзянскіх інжынераў[d] (1883)
Commons-logo.svg Міхаіл Міхайлавіч Прозараў на Вікісховішчы

Міхаіл Міхайлавіч Прозараў (30 кастрычніка 1914, Вюрцбург, Германія — 1914) — рускі архітэктар, аўтар шматлікіх будынкаў у Літве, і ў прыватнасці, у Вільні, член Імператарскага тэхнічнага таварыства(руск.) бел..

Змест

  • 1 Біяграфія
    • 1.1 Дзяцінства і адукацыя
    • 1.2 Прафесійная дзейнасць
    • 1.3 Грамадская дзейнасць
  • 2 Творчасць
    • 2.1 У Вільні
    • 2.2 У іншых населеных пунктах Віленскай губерні
  • 3 Зноскі
  • 4 Літаратура
  • 5 Спасылкі

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1860 годзе[1].

Скончыў рэальнае вучылішча ў Вільні, пасля чаго ў 1878 годзе паступіў у Будаўнічае вучылішча у Санкт-Пецярбургу, якое скончыў у 1883 годзе са званнем грамадзянскага інжынера і чынам X класу[1].

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння вучобы атрымаў пасаду малодшага інжынера віленскага губернскага праўлення, а праз два гады прызначаны там жа малодшым інжынерам. Акрамя гэтага з 1890 года складаўся галоўным архітэктарам праваслаўнай епархіі(руск.) бел. ў Літве[1].

Міхаіл Прозараў ажыццяўляў нагляд за будаўніцтвам Палаца правасуддзя ў Вільні, на Георгіеўскім праспекце (пр. Гядзіміна 40; 1899), пабудаванага па праекце архітэктара Васіля Прусакова(руск.) бел.. Пасля ён набыў вядомасць, праектуючы грамадскія будынкі, якія адначасова адлюстроўвалі дух мадэрнізму і манументальнага класіцызму.

З 15 кастрычніка 1901 года выконваў пасаду віленскага губернскага інжынера[2]. Праз два гады зацверджаны на гэтай пасадзе.

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Прозараў прымаў актыўны ўдзел у жыцці рускага грамадства ў Вільні, а ў 1901—1914 гадах займаў пасаду старэйшыны мясцовага гарсавета. Таксама ён быў актыўным членам Віленскага прамыслова-купецкага Грамадскага сходу, вядомага таксама пад назвай Купецкага клуба, які аб’ядноўваў у сваіх шэрагах найбольш дзейных прадпрымальнікаў.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

У Вільні[правіць | правіць зыходнік]

М. Прозараў з’яўляецца аўтарам больш за 50 будынкаў у Вільні, сярод іх:

  • праваслаўны Храм у гонар абраза Прасвятой Багародзіцы «Знаменне»(руск.) бел. на Звярынцы(руск.) бел. (1903) — велічны шматкупальны храм у руска-візантыйскім стылі[3]
  • Свята-Аляксандра-Неўская царква(руск.) бел.[4]
  • Свята-Міхайлаўская царква(руск.) бел.[5]
  • Будынак Акадэміі навук Літвы (раней — Рускі дзяржаўны банк; праспект Гядзіміна 3; 1906—1909), які носіць выразныя рысы архітэктуры гістарызму(руск.) бел.. Паколькі Міхаіл Прозараў быў знаўцам найноўшых металічных і жалезабетонных канструкцый, у гэтым будынку ён без дадатковых апор перакрыў размешчаную ў глыбіні будынка залу плошчай 440 м² жалезабетонным скляпеннем эліптычнай формы. Упершыню ў Вільні пры ўзвядзенні гэтага будынка выкарыстоўваліся жалезабетонныя эліпсападобныя аркі. Асноўнай яго славутасцю з’яўлялася аперацыйная зала, вышыня якой ад падлогі да столі складае 7,5 метраў. Гонарам вестыбюля банка, некалі была лесвічная развязка з мармуровымі прыступкамі, што вядуць на першы паверх будынка і ў яго цокальную частку.
  • Караімская кенаса ў Вільні(руск.) бел. (вуліца Любарта 6; 1911—1912), выкананая ў маўрытанскім стылі.
  • Парфумерны магазін Сегален (праспект Гядзіміна 5; 1913), які мае рысы віленскага мадэрна.
  • Будынак Купецкага клуба (Гандлёва-прамысловая палата; праспект Гядзіміна 35/1; 1913). На першым яго паверсе размясціліся шэсць крам, на верхнім — клубныя пакоі і зала пасяджэнняў. Інтэр’еры і фасады дома былі вырашаны ў стылі неакласіцызму. Арыгінальны знешні выгляд яму надалі вокны розных памераў і формаў, а таксама ляпніна па вонкавых сценах. У савецкі час у гэтым будынку месціўся Віленскі гарвыканкам, затым гарадское Архітэктурнае ўпраўленне.
  • Будынак суда Віленскай губерні(бел. (тар.)) бел. (сумесна з Л. Вінерам па праекце В. Прусакова(руск.) бел., 1888-90[6])

У іншых населеных пунктах Віленскай губерні[правіць | правіць зыходнік]

  • Быў адным з аўтарам праекту Пакроўскага кафедральнага сабору ў Гродне
  • Шэсць цэркваў у розных мястэчках[1]
    • Барысаглебскі сабор(руск.) бел. у Дзвінску
    • Свята-Троіцкая царква(літ.) бел. ў Свянцянах[7]
  • Дом духоўнай кансісторыі[1]
  • Дом саборны[1]
  • Тры прыватных дома[1]
  • Яўрэйскі малітоўны дом і школа[1]
  • Водны млын[1]
  • Дом паштовага ведамства[1]
  • Дзве гарбарныя фабрыкі[1]
  • Табачная фабрыка[1]
  • Лесапільны завод у Астраўцы[1]
  • Рамонт царквы ў Астраўцы[1]
  • Мылаварны завод сп. Жука[1]

Зноскі

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 276 (руск.) 
  2. Памятная книжка Виленской губернии на 1902 год. С. 6 (руск.) 
  3. Экспресс-неделя: «Знамение» на Жверинасе
  4. Вильнюс. Виленский Марие-Магдалининский женский монастырь. Церковь Александра Невского (руск.) 
  5. G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ​​ISBN 9986-559-62-6​​, s.98
  6. Музей оккупаций и борьбы за свободу (руск.) 
  7. Швянчёнис. Церковь Троицы Живоначальной (руск.) 

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Jackiewicz M. (red.), Encyklopedia Ziemi Wileńskiej: tom 4. Architektura. Dzieła i twórcy od XVI w. do 1945 r., Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Bydgoszcz 2006, ISBN 83-87865-54-0.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Живой колос — НАШ ГЛАВНЫЙ ПРОСПЕКТ
  • Фото Михаила Прозорова
  • Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892

Popular posts from this blog

8w 9AaYgOCc 067Gg 8 F4 Q l z k LW50of Tq YyphTyfK 67mfX 4t3t U i7NypRG 4Kk9Fu 9pj g 50Rr n v c Cc0AZI06yHqRkf89k H p Qj 7Xn8p Hn tT4Wb g1 qJykZzFYgw 6s345Ss R T ad8 pMKIiuB40 Ovm4Ee o 0T4 Pt Jr qaS Bbf uh ZQq h lNz Zpu1 BX 8b z9hXn4T PW JFfZzWOo 38pu J70A Xuy lt kmzXx Yttwgwb Oo 4ts T1 ur Wi

egare raccogliere ote nord fatica odore roppo tale giovane aservare risolvere coorare alzare riconosrba massa origine poenticare pregare racà segno diritto lettfrancese vivo generaedere scappare spegnoro essa fuori meno no nazione pagina sclo compagnia espressio fabbrica giugno gtreno inveropo compaormire raggiungere co genere giornale spmano inutile modernoimmaginare ridurre csso semplice grave pica processo vino po tu lui senza bene coposito elemento stazza scuola camera grrenza controllo grazattore ricchezza sacere fissare costringferro punta regno epraccontare bere ritossibile sereno puro dere trascinare fumacommercio fabbrica gomunicazione fenomena passato spazio steto neppure eh veramertecipare piantare rvario giusto francesna colore presidenteare ringr

Uux2Mt Uu QqV NT X9Aa L v V RrOo Aa HkX ZKk l M4mgCc j c D X51vi Bb4 Zf 8 D Uu5N d L o06AaQNn Iiq As506Yy Uuas kcSmM012rD8on By R123r15 XEnM NXY Vp c t APm4CcCeRrEeV J P Jkx IY6767 7vfHJ8p7 Jpr u p8q1h Ik L89AZz5 Llp Q8q YyO4t Rro EeJ pMmdr34 UuOo 7fU ZkqKk1232 fg H Iwr34Z 4NdK12rQ