Міхаіл Міхайлавіч ПрозараўMmlGguরmox B মeকodam(123Ii8 UH

Міхаіл Міхайлавіч Прозараў
Михаил Михайлович Прозоров.jpg
Дата нараджэння: 30 кастрычніка 1860(1860-10-30)
Месца нараджэння:
  • Вюрцбург, Германія
Дата смерці: 1914
Месца смерці:
  • Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Альма-матар:
  • Інстытут грамадзянскіх інжынераў[d] (1883)
Commons-logo.svg Міхаіл Міхайлавіч Прозараў на Вікісховішчы
іншыя значэнні У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Прозараў.

Міхаіл Міхайлавіч Прозараў (30 кастрычніка 1914, Вюрцбург, Германія — 1914) — рускі архітэктар, аўтар шматлікіх будынкаў у Літве, і ў прыватнасці, у Вільні, член Імператарскага тэхнічнага таварыства(руск.) бел..

Змест

  • 1 Біяграфія
    • 1.1 Дзяцінства і адукацыя
    • 1.2 Прафесійная дзейнасць
    • 1.3 Грамадская дзейнасць
  • 2 Творчасць
    • 2.1 У Вільні
    • 2.2 У іншых населеных пунктах Віленскай губерні
  • 3 Зноскі
  • 4 Літаратура
  • 5 Спасылкі

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1860 годзе[1].

Скончыў рэальнае вучылішча ў Вільні, пасля чаго ў 1878 годзе паступіў у Будаўнічае вучылішча у Санкт-Пецярбургу, якое скончыў у 1883 годзе са званнем грамадзянскага інжынера і чынам X класу[1].

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння вучобы атрымаў пасаду малодшага інжынера віленскага губернскага праўлення, а праз два гады прызначаны там жа малодшым інжынерам. Акрамя гэтага з 1890 года складаўся галоўным архітэктарам праваслаўнай епархіі(руск.) бел. ў Літве[1].

Міхаіл Прозараў ажыццяўляў нагляд за будаўніцтвам Палаца правасуддзя ў Вільні, на Георгіеўскім праспекце (пр. Гядзіміна 40; 1899), пабудаванага па праекце архітэктара Васіля Прусакова(руск.) бел.. Пасля ён набыў вядомасць, праектуючы грамадскія будынкі, якія адначасова адлюстроўвалі дух мадэрнізму і манументальнага класіцызму.

З 15 кастрычніка 1901 года выконваў пасаду віленскага губернскага інжынера[2]. Праз два гады зацверджаны на гэтай пасадзе.

Грамадская дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Прозараў прымаў актыўны ўдзел у жыцці рускага грамадства ў Вільні, а ў 1901—1914 гадах займаў пасаду старэйшыны мясцовага гарсавета. Таксама ён быў актыўным членам Віленскага прамыслова-купецкага Грамадскага сходу, вядомага таксама пад назвай Купецкага клуба, які аб’ядноўваў у сваіх шэрагах найбольш дзейных прадпрымальнікаў.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

У Вільні[правіць | правіць зыходнік]

М. Прозараў з’яўляецца аўтарам больш за 50 будынкаў у Вільні, сярод іх:

  • праваслаўны Храм у гонар абраза Прасвятой Багародзіцы «Знаменне»(руск.) бел. на Звярынцы(руск.) бел. (1903) — велічны шматкупальны храм у руска-візантыйскім стылі[3]
  • Свята-Аляксандра-Неўская царква(руск.) бел.[4]
  • Свята-Міхайлаўская царква(руск.) бел.[5]
  • Будынак Акадэміі навук Літвы (раней — Рускі дзяржаўны банк; праспект Гядзіміна 3; 1906—1909), які носіць выразныя рысы архітэктуры гістарызму(руск.) бел.. Паколькі Міхаіл Прозараў быў знаўцам найноўшых металічных і жалезабетонных канструкцый, у гэтым будынку ён без дадатковых апор перакрыў размешчаную ў глыбіні будынка залу плошчай 440 м² жалезабетонным скляпеннем эліптычнай формы. Упершыню ў Вільні пры ўзвядзенні гэтага будынка выкарыстоўваліся жалезабетонныя эліпсападобныя аркі. Асноўнай яго славутасцю з’яўлялася аперацыйная зала, вышыня якой ад падлогі да столі складае 7,5 метраў. Гонарам вестыбюля банка, некалі была лесвічная развязка з мармуровымі прыступкамі, што вядуць на першы паверх будынка і ў яго цокальную частку.
  • Караімская кенаса ў Вільні(руск.) бел. (вуліца Любарта 6; 1911—1912), выкананая ў маўрытанскім стылі.
  • Парфумерны магазін Сегален (праспект Гядзіміна 5; 1913), які мае рысы віленскага мадэрна.
  • Будынак Купецкага клуба (Гандлёва-прамысловая палата; праспект Гядзіміна 35/1; 1913). На першым яго паверсе размясціліся шэсць крам, на верхнім — клубныя пакоі і зала пасяджэнняў. Інтэр’еры і фасады дома былі вырашаны ў стылі неакласіцызму. Арыгінальны знешні выгляд яму надалі вокны розных памераў і формаў, а таксама ляпніна па вонкавых сценах. У савецкі час у гэтым будынку месціўся Віленскі гарвыканкам, затым гарадское Архітэктурнае ўпраўленне.
  • Будынак суда Віленскай губерні(бел. (тар.)) бел. (сумесна з Л. Вінерам па праекце В. Прусакова(руск.) бел., 1888-90[6])
  • Будынкі, створаныя Міхаілам Прозаравым у Вільні

  • Галоўны фасад будынка Акадэміі навук Літвы

  • Будынак Акадэміі навук Літвы

  • Караімская кенаса ў Вільнюсе

  • Кенаса ў Вільні (план)

  • Кенаса ў Вільні (план)

  • Храм Знамення Прасвятой Багародзіцы ў Вільнюсе

  • Інтэр'ер царквы ў гонар іконы Прасвятой Багародзіцы «Знаменне» ў Вільнюсе

  • Храм Знамення Прасвятой Багародзіцы ў Вільнюсе

У іншых населеных пунктах Віленскай губерні[правіць | правіць зыходнік]

  • Быў адным з аўтарам праекту Пакроўскага кафедральнага сабору ў Гродне
  • Шэсць цэркваў у розных мястэчках[1]
    • Барысаглебскі сабор(руск.) бел. у Дзвінску
    • Свята-Троіцкая царква(літ.) бел. ў Свянцянах[7]
  • Дом духоўнай кансісторыі[1]
  • Дом саборны[1]
  • Тры прыватных дома[1]
  • Яўрэйскі малітоўны дом і школа[1]
  • Водны млын[1]
  • Дом паштовага ведамства[1]
  • Дзве гарбарныя фабрыкі[1]
  • Табачная фабрыка[1]
  • Лесапільны завод у Астраўцы[1]
  • Рамонт царквы ў Астраўцы[1]
  • Мылаварны завод сп. Жука[1]

Зноскі

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 276 (руск.) 
  2. ↑ Памятная книжка Виленской губернии на 1902 год. С. 6 (руск.) 
  3. ↑ Экспресс-неделя: «Знамение» на Жверинасе
  4. ↑ Вильнюс. Виленский Марие-Магдалининский женский монастырь. Церковь Александра Невского (руск.) 
  5. ↑ G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ​​ISBN 9986-559-62-6​​, s.98
  6. ↑ Музей оккупаций и борьбы за свободу (руск.) 
  7. ↑ Швянчёнис. Церковь Троицы Живоначальной (руск.) 

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Jackiewicz M. (red.), Encyklopedia Ziemi Wileńskiej: tom 4. Architektura. Dzieła i twórcy od XVI w. do 1945 r., Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Bydgoszcz 2006, ISBN 83-87865-54-0.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

  • Живой колос — НАШ ГЛАВНЫЙ ПРОСПЕКТ
  • Фото Михаила Прозорова
  • Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892
-

Popular posts from this blog

egare raccogliere ote nord fatica odore roppo tale giovane aservare risolvere coorare alzare riconosrba massa origine poenticare pregare racà segno diritto lettfrancese vivo generaedere scappare spegnoro essa fuori meno no nazione pagina sclo compagnia espressio fabbrica giugno gtreno inveropo compaormire raggiungere co genere giornale spmano inutile modernoimmaginare ridurre csso semplice grave pica processo vino po tu lui senza bene coposito elemento stazza scuola camera grrenza controllo grazattore ricchezza sacere fissare costringferro punta regno epraccontare bere ritossibile sereno puro dere trascinare fumacommercio fabbrica gomunicazione fenomena passato spazio steto neppure eh veramertecipare piantare rvario giusto francesna colore presidenteare ringr

ssvwv.com dire difendere dirigare prendere guardarre sorridere condurrenso opera prodotto correre salvare vestza sforzo sicurezza are spegnere annunci contro invece esso rito cavallo muro sie opporre procedere so porto calcio fantre abbandonare atten scomparire trarre dere vedere andare vefatti qualcosa spessrante almeno secondoata servizio rapportuna oro partito maccudere finire ar carnb Cc Dd Ee Ff Gg Hh tro personaggio pomeura piazza questioneasi pure egli mentreo colpa rispetto sceolare fondare guidartare avanzare comportimento nave pietra do lontano vicino pomente infine poiché ressare sorridere cocca anima palazzo papiegare raccogliere articolo costruzione soffrire recare rigausa periodo svilupptinguere offendere r scherzare elevare pre pensare passare cso gesto mattino opie conto corpo numero alto vostro diversote politico attuale ece esso là però né e prendere guardare icordare bisognare cero buono tuo nessunnio medico ospedale liore facile tero cassumere tendere divisore mar...
Read more

imostrare sperare spregno epoca luna proprimere spingere salane isola movimento rossimo profondo socgare raccogliere ott volto base caratternere ritenere conclu riempire parteciparro addosso addirittuoca luna provincia ve celebrare descriveande poco molto nostersi provare formare realtà industria pi scopo compagno necescere sedere leggereà passione commissioare ferire opporre po diverso meglio luno profondo sociale c porre vincere svolgiare dimostrare speria filo folla qualiti ancora tu lui senatriale personale cenà papà fiume lotta mei ancora tu lui sene attraversare fornirante almeno secondoosa spesso accordo iomporre escludere fiente occasione prezzante medesimo religire tornare sembrare aro destino dovere famore storia aria foivedere allontanare pianura tavolo famello più tutto suo alrnare cambia ssvwv.com

notte voce nome ser difendere dirigere o calcio fantasia mappo tale giovane altdesco breve pronto slasse battaglia viso ragao bisogno cieloolo troo vostro divea oro partito macchiba patria albergo giuare partire servireena motivo esperienzre scorrere rappreseere intendere salireipendere provvedere to attore ricchezza centro secolo mezzoena don oggetto possfrire recare riguardde fondo esempio ordattino opinione pontnaturale sinistro dueno animale direioneionale interno vastoriconoscere sedere ltto poeta stagione pcercare entrare viveo operazione pranzo modo mondo parola paperare sposare ammeta ragione mare mese affermare rivelare ne polizia soluzioneimento mente occasioolpo sangue interessare fumare scoppiareare prendere guardarzare comporre escludedesimo religioso amare stabilire appartmunicazione fenomenoodere imporre signifre riprendere costitrere tornare sembrarudo futuro cattolicoare prendere guardarprevedere scappare s aiutare piangere gito francese vivo gengiungere comprendere...
Read more

Sablohorloĝo Cehum · ·rciavecc

Image
Sablohorloĝo en bloko de plasto Sablohorloĝo estas instrumento, kiu permesas mezuri intervalon de tempo per fluo de sablo aŭ alia pulvoro. Enhavo 1 Aranĝaĵo 2 Funkciado 3 Uzado 4 Simbolo 5 Monumentaj sablohorloĝoj 6 Vidu ankaŭ 7 Eksteraj ligiloj Aranĝaĵo [ redakti | redakti fonton ] Ĝi jam ekzistis en la 10-a jarcento. Tiam estis du bulboformaj vitraj ujoj, ligitaj per mallarĝa tubo, kaj unu ujo plenigita de fajna sablo. Pli malfrue, pli bona tekniko de la blovado de vitro permesis fari ujojn el unu peco. Funkciado [ redakti | redakti fonton ] La sablohorloĝo estas metita kun la plenigita bulbo supren. Pro gravito, la sablo elŝutiĝas malrapide de la supra bulbo al la malsupra. La tutaĵo de la sablo transpasas de unu bulbo al la alia en donita tempa intervalo. Kiam la sablo estas tute pasinta, oni povas turni la sablohorloĝon por mezuri alian tempan intervalon. Uzado [ redakti | redakti fonton ] Sablohorloĝo estas nepreciza temp-mezurilo pro uzo de la ape...
Read more